காற்றால் செய்த புல்லாங்குழலோ நாம்
காற்றால் செய்த புல்லாங்குழலோ நாம்
துளைகள் இன்றி இசைக்க தெரிந்தோர் யார்.
Random Thoughts: Harsh Realities
‘Desires become fantasies. Passion becomes a luxury you can’t afford’ Is it just about money and time?…. You tell me. People doubted you? You know you can prove them wrong. People never supported you? Someone, some day will support you. Is it about the pain of letting it go? Maybe it is. Because you seem to get hurt every time you hear the word “harsh reality”, as reality seems to be too harsher than the word itself. You would want a person to do something which is beyond control and beyond the relationship you share with them, as it feels too comfortable to your mind. You want a staircase towards your goal as you think you have already suffered enough striving towards it. You don’t want people to change. You want them to overcome the hurdles of time and distance. You want them to not change the emotional mind frame you share with each other. You want all the facilities, finance, and support to pursue what you feel as you think the real struggle is only about nurturing the plant and not about setting up the pot. Ironically, your mind somewhere down the line did realise the harsh reality about this. Contrary to what many believe, human mind is too simple and fragile towards such harsh realities. Maybe you realised it and you don’t feel anything over it and maybe you could go on keeping this thought in your conscious. But not all situations are alike and predictable for us to subjugate whatever it offers. But what is the thing that’s troubling you when you have already realised the situation? It’s just that some fantasies and some desires seem to be so comfortable that you feel like floating aloft over every other negative feeling you feel. Your heart wants to keep thinking, that the reality is not really a reality and wants to submerge itself in this chalice of sub conscious, while your mind has already concluded consciously what it actually is. But we do overcome it pretty soon. The sooner we realise the fact, the less harsh it seems. So we don’t have facilities, finance, and support towards what we want to do. We can’t control and expect a lot from anyone. So what’s the solution for it? What is the conclusion beyond the mental mind frame we form towards it? Well you should ask yourself these questions and find an answer as there’s no other person like you in this globe. There are no custom made answers and that is one more harsh reality for you to chew upon.
IDHAYAM IDAM MARIYADHE – FALLING IN LOVE WITH THE LYRICS
IDHAYAM IDAM MARIYADHE- FALLING IN LOVE WITH THE LYRICS I have had big ‘crushes’ on songs – so much so that they would make me come back to them, every single day to rethink the relationship I share with them. I never felt this tugging, intense love for any other song, a love that provides a psychological edge over the deepest emotions my mind dares not to venture. I fell in love with this song. Intense love, it is. Not because it gave me what i felt i wanted, but it changed my perception on what i wanted out of the song. I’ve lost sanity over the reflections of the deepest emotions. Yes, the objects in the reflection were closer than they appear. What emotions were they? Love? Lust? Anger? Desperation? Solitude? It was a combination of all these. And I did not want to venture deep inside these emotions, fall in love/ feel lustful/ Relish rage/ Dethrone desperation/ give a flying kiss to solitude. I just wanted to know how it would feel and i got it through the reflections. I fell in love with the lyrics of this song. So let me try to my best of writing knowledge to take you into a journey of how i fell in love with her, the lyrics. She doesn’t give a huge, dramatic entrance. She’s like that next door girl you see every day. “இதயம் இடம் மாறியதே.. விழிகள் வழி மாறியதே இதுதானே காதல் என்று அசரீரி கேட்கின்றதே” Yes she’s beautiful. But you start to wonder if it’s a trick to mesmerise you. You start over thinking as to what will follow. But she doesn’t give a damn about what you feel. She’s going to go in her own elegant way. “இந்த பூமி முழுவதும் அழகாய் மாறிபோனதேனோ என் வானம் மீது புதிதாய் ஒரு மேகம் மிதப்பதேனோ” Now her features seem to synchronize with your present state. Suddenly you feel that you concentrated an inch more than what you should and your world has been captivated by music and sheer peace. “மனமே மனமே எதனால் இத்தனை உற்சாகம் உணக்குள்ளே புதுவித தடுமாற்றம் உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ? ஓ… மனமே மனமே எதனால் இத்தனை கொண்டாட்டம் கண்ணுக்குள்ளே கனவுகள் கொடியேற்றம் உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ?” You ask yourself now and give a tad at the back of your head to assure you that you’re human. So human, that you never realized the attraction. You seem so addicted that you feel the scent of madness and mystery from her. But she has already decided not to spare anyone. She isn’t going to stop for a fool who seems to have fallen in love with half her beauty. She is going to kill him. The musical veil of the princess is now taking it’s share in this dangerous mind game. As the beat keep increasing, and the rhythm shakes hands with the chorus in the background, you seem too excited to look at that woman one more time and she doesn’t disappoint you. “செஞ்சூரியன் ஜோதியில் சந்திரன் ஒளி சேர்ந்ததோ அசைந்தாடும் ஆழியில் அழகிய நதி கலந்ததோ காலமென்னும் நதியில் விழுந்து இரவும் நகர்ந்தது… பகலும் நகர்ந்தது.. இதயமும் நகர்ந்ததுவோ… இதயம் இடம் மாறியதே.. விழிகள் வழி மாறியதே இதுதானே காதல் என்று அசரீரி கேட்கின்றதே” She seems to be taking in the musical nectar offered to her. It makes her flow like a summer breeze. You lose your concentration and you start focusing on the musical ramp gifted to you. And towards the end, she gives back the very same look. The same looked that nearly swept you off your feet. But this time you feel very familiar with it and it doesn’t cause you any trouble. It smooches your senses and passes by. And a new fresh musical tune seems to start. As of now you seem to know what might happen next. You start imaging what she would do. But she has other plans of presenting herself to you.. ” அலைப்பாயும் காதலே.. அணையாத தீயா.. வலித்தாலும் காதலே..இனிக்கின்ற நோயா” Yes she appears with a different, magnificent look. She appears with KC Chitra’s voice. You are speechless. You never saw her, this beautiful. Ever. Can elegance consume elegance to such extent? Kaalamennum nadhiyil vizhundhu azhagai azhagaakinaalo? How can i explain this beauty? Maybe i can sing Muzhumathy avaladhu, from the same album and describe her beauty to perfection? “இசையோடு சேரும் தாளம் ஸ்ருதியோடு பாடும் ராகம் அதை போல எந்தன் நெஞ்சம் உன்னை சேர்ந்ததே, உள்ளம் சாய்ந்ததே காதலின் கால் தடம் தந்ததும் தீயா.. தந்ததும் தீயா. தீயை தொட்டு ரசித்தால், வந்ததும் நீயா” And she proves yet again to you her character. She’s as beautiful in the inside as she looks outside. You marry her at this moment. She’s all yours now. But she’s not any other mystery girl. She seems to have more surprises and many other faces to show. The musical thickness recedes and singer Kartik goes into a familiar tone of story telling with a rhythm fitted with it. “எந்தன் கணவிலோர் பூந்தோட்டம்… பூக்கள் பூக்கும் பெண்ணே உன்னாலே… பூவின் வண்ணம் மட்டும் என் சொந்தம்… பூவின் வாசம் எல்லாமே உன் சொந்தமே” You start wondering the depths of meaning to this new form of a tale she has taken. The slow narration has pushed you to a pond of thoughts. And yet again the musical veil appears and the beat increases. But you are not very surprised as you go on to kiss her and seal the moment. “புது யுகமே பிறந்ததோ பரிமாற்றம் நிகழ்ந்ததோ இரு துருவம் இணைந்ததோ இடைவெளிகள் தொலைந்ததோ காலமென்னும் நதியில் விழுந்து இரவும் நகர்ந்தது, பகலும் நகர்ந்தது, இதயமும் நகர்ந்ததுவோ” இதயம் இடம் மாறியதே.. விழிகள் வழி மாறியதே இதுதானே காதல் என்று அசரீரி கேட்கின்றதே மனமே மனமே எதனால் இத்தனை உற்சாகம் உணக்குள்ளே புதுவித தடுமாற்றம் உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ? உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ? As she asks you this, you can now go on in an endless journey to search the answer. “உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ?”
The Beach
Think of this. When was the last time you went to a beach? With what idea did you decide to go to the beach? Did you ever think of the emotions you had while you were returning from that beach? There was a difference isn’t it? What was that fog of emotions running in your mind during every nano second you spent there? Can you picture each moment you had there? Every second of it? Can you picture the faces of people you went with? You’ll realise that you remember things at which you put your thought into, that moment. The beach is not just a tourist place. It’s not just a place for romantics, kids, families, photoshoots and shops. The way i see it, it’s a place of stories that went untold as it looked cliché. It’s a place for those bearded men wearing rectangle glasses and mirrored life style, to have an evening with their loved ones, realize and form a kaleidoscope of their own lives using those mirrors of despair. It’s a place for that person who regretted everything he/she did and struggled towards solitude. Beach is a dream world for them. Some people came to this beach one day, searching for an answer and the beach gave them the answer by proving them livelihood. Some of them worship it as their deity. People say that the waves talk to us. For some the waves did not talk to them, but instead chose to listen to those people. Either way, it helped them. From the people who come to beach to exercise to the orphan kid enjoying a bit by thinking over the ideology of the existence of the supreme soul, the beach is a place where the themes of stories date each other in an unknown dimension. Sometimes, When we’re at the beach, it seems like we’re thinking nothing, but the thoughts we put up on the winds is unexplainable. If thinking about everything without consciously thinking anything isn’t peace? Then what is? We seem to be forming a new fog of thoughts filled with heavy emotions and yet feel light and completely ignorant about the flow of our thoughts. Someone should give a name to this astral projection. The beach seems far from home to everyone. Whether you’re in the next street across the shore or in another city, the beach is indeed far from your lives. I wonder if the winds carry these scattered thoughts in the beach and spread it out over the city. From providing hope to the lives of people who come there, to giving a light, intense hug to the talks we shared there, the beach triumphed everything else. From becoming a pit stop to travellers to becoming a place for serious life changing conversations, the beach has identified itself as a refugees’ home for a lot of lives. With love, ” கடற்கரை வாசலே, கலங்கிய கண்களுக்கும் நீ தான் அன்றைய சொர்க்கம் வினா தேடி வருபோர்க்கு, கனா அளிக்கும் தன்மையை நீ பெற்றது எவ்வாறு? அடைக்கலம் பெற வந்த என்னை புல்லாங்குழல் சத்தம் வரவேற்றதும் உன் வேலை தானோ பறந்த மனம் பெற்ற ஒரே ஜீவன் நீ என்பதை உணர்ந்தேன். துள்ளி, தவிழ்ந்து, ஓர் நாய்குட்டிப்போல் உன் அலைகள் என் கால்களை உரச, கோடி புன்னகையாய் நான் ஜொலித்தேன் அலை ஓசைகளின் மத்தியில், தாலாட்டு பாடும் உன் சுவாசம் எம் மேல் சாய, கோடி கண்ணீர் நினைவுகளின் மத்தியில் நான் சிரித்தேன் கடற்கரையாகி உன்னிடம் சேர்ந்து வாழ கனவு கண்டேன். ”
Random Thoughts: Just Cry
I had a good amount of points to make a write up about smiling, and it’s good effects. But when i was thinking about that, i personally felt writing about crying is needed much more than to write about smiling. Umm…Personally, for me crying is a very hard thing to do. I just don’t cry and no that’s not a positive trait which I’m boasting about. Infact during one of the many low phases that life has gifted me with, I was at a position when I had to let go of all the ego and just cry. But I couldn’t and it was not due to that ego but I just couldn’t cry. I spent one entire month in anxiety following that because I could just let go and cry. I knew I will feel okay if I cry it out. But I couldn’t. Even at this moment, I am just unable to cry .So having known about this, one commonly used phrase is disturbing me a lot. ” Aambalaya irundhtuu azhura” Wtf seriously? Ellarkum thondradhu easy ah sollira vishayam, ovvoruthanum ovvoru kavala nu. Do u people seriously know the depth of that? Like do u really mean it when u say that? Come on why do u bring in gender into this frame ? Avan avanukku ennavo azhanum na azhuvaan. You never stepped into his shoes to know what he’s undergoing. Its always easy to just tell him, ” dei life laam jolly ah eduthutu poiranum da, yen azhudhutu ellam “, but honestly speaking, maybe, if u were in his shoes, you would be dead already. So maybe he has the stronger emotional intelligence here, compared to you. So stop bringing gender into the picture. Oruthan azhuraana avanukku enna problem enna nu kekka pazhagu. Poitu periya dash madhiri enna da azhura, idhukellam azhuvangala nu kekkadha. It takes hell a lot of courage to cry in front of people. But be thankful that at least he has opened up and that he’s willing to show others that he’s not okay. For example soldren, Enakkum en friend kum oru prechana vechipom. Rendu perukum ore madhrii prechana. Avan adha marakka sarakkadikraan. Naan edhum pannama poi ukkandhu azhuraen. Naan en azhuraen na enakku azhanum pola thonudhu azhuraen..avanukku adhu thonuchu adhu panraan. Idhula rendu per melayum thappilla. Aana epdi oru adipattu kedakura aal thanni adicha ethukuraangalo adha vida kammiya ethukranga when the same man cries out. Avan azhugaya nirutha udane edhachum thappana advice adhu idhu nu pannira vendiyadhu. Stop that. Think. Bathroom la olinjirundhu azhudha adhu aambalathanam, idhe thaanga mudila azhanum nu nenachi azhudha avan aambala illaya? If you just tag gender to each person around us to their emotional state, then each one of us will be ‘a man once and a woman next’ according to your bullshit notions that women are emotionally weak than men. If u stereotypically state that men’s don’t cry, it’s like stating as if that to prove that he’s a man, he has to resist his basic human emotions. There are many other ways for one to prove if he/she is a man/ woman and it has nothing to do with such basic human emotions. Next time when you see a person. A HUMAN… Ummm okay, ANY LIVING THING, crying, hug it, love it, cure it , help it. Or just let it cry, but don’t spoil it by saying such idiotic statements Parents kum sollika virumburaen idhaye. Aana sila times parents ellam paasakkara people naala vera madhiri anbu thollai varum. Andha anbu naala oruthan open ah solla vandha kuda solla maatan.It’s completely unrelatable but definitely deserves a mention. ” Enda kanna azhuraaaa?” ” Onnum illa ma” “Pasikudhaaaa?” ” Illa ma” ” Vayiru valikudhaaaa? Thala valikudhaaa?” ” Illlla maa” ” Upma senjivechirken, en da azhura? Solla maatiyaa?” ” Ma adhan soldraen la ma onnum illa” ” Appo enna da prechana unakku?” “Theriyama un munnadi azhudhutaen ma. Adhan thappu, poi upma konduvaaa” This is anbu kolai I hope u understand what I’m conveying and try to make your environment, a better place for everyone to live in with peace. Just cry, baby.
Random Thoughts: Queues Q’s
I feel so compelled to talk about certain things, thinking of which i feel so irritated.. 1st problem I’m going to address is passing comments based on your judgement of physical capacity of a person. I’m sure most of the people would have heard this phrase being said by some jobless uncles standing near queues stating, ” indha chinna vayasula indha pasangalaala nikka mudila” or worse, “aambala pullaya irundhutu nikka mudila soldra” Well let me be clear, you don’t know what physical problems another person is undergoing. You cannot judge another person’s strength or weaknesses and he need not ‘declare’ his physical problems to you. Maybe he is perfectly alright and will spring up if you telecast a Katrina Kaif song video or Ms Dhoni batting video. Maybe he is just fed up standing and feels sitting down somewhere nearby will be more interesting. Maybe he’s going to stay up longer wherever he is or maybe he has some sporting event to attend so he is saving energy for that. I completely agree with the fact that people should have a fit, healthy physique. I’m working towards developing my healthy body and I hope all of you develop too. But that doesn’t mean that you go around ridicule a person who’s not fit and start applying pressure. If a person feels that he’s not at his best physical health, he knows about it better than anyone. So shut the hell up. Now coming to that whole bizarre, “aambala pullaya iruntu…” Yes, Men are stereotypically expected to be strong, but i just don’t know how that is related to ones ability to stand in long queues or in bus stops. People’s physical strengths vary drastically from one person to another For example, i can lift an empty Gas cylinder without much effort. But the regular boy who supplies gas cylinders and who is roughly about the same age of mine can lift a full, heavy cylinder without any effort as it has become his daily routine. The 13 year old kid who supplies Milk packets to houses also does various other jobs like supplying newspapers, going around collecting Milk Distribution cards, etc. I always see him busy, doing some job or the other. i can never imagine doing anything like that. Now just because these 2 people are young and let’s suppose assume it that they’re unable to stand in queues for long when compared to me, does that mean I’m stronger than them? Maybe or may not be. There’s no need to be. There’s no proper standard to measure these things. Some people even go to the extent of giving statements like, ” look at all those girls who are standing. Look at those energetic kids. Now why can’t you stand?” Okay its a good thing that they find standing in stupid queues so interesting, so what? You mean to say they’re stronger? Will things remain same, say, in a cricket field for example? Last year i was admitted in Isabelle’s due to food poisoning. There was this uncle who was sitting near the entrance of my ward. So when the warden took sometime to arrange the room, this guy started a convo with me and asked. ” Ungalukku enna college pora vayasu irukkuma? ” I said aama for which he turned and looked at a guy who was standing behind him and gave this nakkal kind of reaction. After i went in, he told him “Kanda edathula suthi saaptu sarakkadikka vendiyadhu , indha vayasulaye food poisoning nu admit aaga vendiyathu”. And unfortunately my receptors heard this brilliance of a dialogue. ” enda naaye, Sky walk ku edhirthaapula irukkura Juice kadai la watermelon juice vaangi kudichen. Food poisoning aagi pudungukichu, vaandhi eduthen. Ippo unakkum adhe immunity level irundhurundha unakkum dhan da aagirkum. Adhukkum vayasukkum enna samandham? Seri adha kuda vudu, nee yaarra ******* en food habits pathi judge panradhukku? Kanda edathula saapduven hospital la seranum nu aachu na seruven. Adhellam naan paathukren, nee yaaru idha kekka?” But no we shouldn’t reply to them apdi laam, yen nu keta, “public nu vandhuta apdi dhan keppanga, pesuvanga, kandukama po” And some old macho thuglife unkils sometimes drop their perfectly crafted finisher move, “Enga kaalathula… Unga vayasula irukkrapo….naan laaam….. neengalum irukeengalae ” ” Reputed respected saar avargaley… Dhinam dhinam 5 packet dhum adichu TB vandhu kedakureenga. Ungalukku idhu thevaya? Ungalukku munnadiye porandhu sethaaru Bruce Lee aana unga moonja paatha nyaabagam varudhu Sundeli. Naanga laam enga vayasula enga kaalathula epdi irukom theriyuma? Unga vayasula engalukku varapora kaalathula epdi irukka nenaikrom nu puriyuma?” Nu kekka thonum aana kekka koodaathu. Apram avarkkum namakkum enna vidhyasam? A big salute to all people who had to painstakingly stand in long ATM queues. Especially people with physical disabilities and senior citizens. 😢😢👏👏
கரையும் இடைவெளி
கனவு. மூன்றெழுத்து.ஆழமோ, வேறொரு உலகம் அறியும். காதல். மூன்றெழுத்து. ஆழமோ, அவள் கண்ணிமைகளில் நீ கட்ட நினைக்கும் முத்தக்கோட்டை அறியும். கனவும் நிறைவேறி , அது காதலியாய் மாறி அவ்வப்பொழுது நினைவூட்டும் அழகிய நினைவுகளில் ஒன்று . அன்று திருவனந்தபுரம் சென்றுகொண்டிருந்தோம். ரயிலில் இருக்கும் இரண்டாவது அடுக்கில் தூங்கிக்கொண்டிருந்தேன் நான். ஆறடிக்கு தென்னைமரம் போல் வளர்ந்துவிட்டமையால் ரயில் பயணத்தில் வசதிக்கெல்லாம் இடம் இல்லை. திடீரென்று முழிப்பு வர, கண்ணை கசக்கிக்கொண்டே எழுந்தேன். “என்னடா? தூங்கு” என்றாள் “இவளே எழுந்துட்டாளா?? விடிஞ்சிருச்சோ?” என்று எண்ணிக்கொண்டு எழுந்து பார்த்தேன். ஒரு கையில் சிப்ஸ் பொட்டலமும், மறுகையில் music playerம் வைத்து கொண்டு பாட்டு கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள். தீனிப்பண்டாரம் எனக்கு கொடுக்காமல் அவளே சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தாள். “என்ன மொரப்பு? ச்சி, படு” என்றாள் நானும் மறுபடியும் உறங்க சென்றேன். கண்ணை மூட, மனதில் ஓராயிரம் எண்ணங்கள். “இரவு நேரம், காதலி, யாருமில்ல” இது மட்டும் என் மனதில், அங்கு சம்பவிக்கக்கூடிய அனைத்து நிகழ்வுகளையும் காட்ட, எழுந்து அவளை உத்துப்பார்த்தேன். இசையில் மூழ்கிக் கிடந்தாள். “ஐயோ, நாமளே டூயட் பாடலாமே எரும”,என்று நினைத்துக்கொண்டு, கைக்கழுவும் இடத்திற்கு சென்றேன். முகத்தை நீரில் கழுவி , கண்ணாடியில் என் முகத்தை உத்துப்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். “டேய் நீ மாதவன் டா மச்சான்” என்று புகழாரம் சூட்டிக்கொண்டு, என் தொலைபேசியை எடுத்து ஏதோ நொண்டி கொண்டிருந்தேன். திடீரென ஏதோ சத்தம் கேட்க, திரும்பி பார்த்தேன். கைக்கழுவும் இடத்திற்கு அருகில் இருந்த சுவரின் மீது சாய்ந்துகொண்டு கையில் இருந்த music player இல் ஏதோ நொண்டி கொண்டிருந்தாள். அவள் அருகில் சென்றேன். “என்னடி பண்ற? தூங்கல?” என்று கேட்டேன். என் முகத்தை கூடப் பார்க்காமல், ” போர் அடிக்குது டா” என்றாள் இன்னும் அருகில் சென்றேன். அவளும் நான் நெருங்கியதை உணர்ந்தாள். “ஏய்” என்று கூப்பிட்டேன். “ஹம்ம்” என்றால். “எய்ய்ய்” என்றேன். எதுவும் கூறவில்லை. புரிந்துவிட்டது அவளுக்கு. அவள் கன்னத்தை பிடித்து முகத்தை எழுப்பினேன். வெட்கமும் காதலும் அவள் முகத்தில் ஜொலிக்க, நொடிகளை அவள் கண் இமைகளில் சேர்த்துவைத்தேன். “யாராச்சும் வராங்களா?” என்று கேட்டேன். எனக்கு பின் இருக்கும் பாதையை ஒரு நொடி பார்த்து, “யாரோ இருக்காங்க…. ஆனா…” என்றால். இடைவெளிகள் கரைய, முத்தமிட சென்றேன். ஆனால் யாரோ வருவதைப் போல் இருந்தது. என்ன செய்வதென்று தெரியாமல், திடீரென்று கைக்கழுவும் இடத்திற்கு தாவி, எதுவும் நடக்காததை போல் நின்றேன். ரயில் காதலுக்கு ஏற்ற இடம் என்றால், இரவில் பயணம் செய்பவர்கள் அதற்கு கிடைத்த அசுரர்கள். சில நொடிக்கு பிறகு, சிரித்துக்கொண்டே சென்று தூங்கச்சென்றாள். அன்று எங்கள் உதடுகள் சேரவில்லை. ஆனாலும் அந்த கண்கள்… இரு உயிர்கள் சேர அவர்களின் தோல்கள் தொடவேண்டுமோ? நானும் சென்று என் தொலைபேசியை எடுத்து, இசையிடம் என் அனுபவத்தை கொண்டாட சென்றேன். “இதயம் இடம் மாறியதே, விழிகள் வழி மாறியதே” என்னும் பாடல். “மனமே மனமே எதனால் இத்தனை உற்சாகம் உணக்குள்ளே புதுவித தடுமாற்றம் உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ? ஓ… மனமே மனமே எதனால் இத்தனை கொண்டாட்டம் கண்ணுக்குள்ளே கனவுகள் கொடியேற்றம் உனக்கென்ன நடந்தது சொல்வாயோ? புது யுகமே பிறந்ததோ பரிமாற்றம் நிகழ்ந்ததோ இரு துருவம் இணைந்ததோ இடைவெளிகள் தொலைந்ததோ காலமென்னும் நதியில் விழுந்து இரவும் நகர்ந்தது, பகலும் நகர்ந்தது, இதயமும் நகர்ந்ததுவோ”
Sherman, Sarah, and the Chicago Diary Note – A Short Story
In the fall of 1998, Mr. Sherman found the old diary of his late wife. Ever since, whenever his sons visit him, he would take out and recite what his wife had written on one particular page from that diary
என் காதலி
“என் கதைய சொல்லிட்டேன். உங்களோட காதல் கதைய சொல்லுங்க. இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்.” “ஓ, இருக்கே. சொல்றேன். என் காதலி. சின்ன வயசுல இருந்தே என் கூட தான் இருக்கா. அப்போலாம் ரொம்ப நெருங்கின நண்பர்கள்” “சின்ன வயசு தோழியா?!! அற்புதம்” “ஆமா. அப்போலாம் அவளுக்கு என்ன ரொம்ப பிடிக்கும். எப்பயுமே என் கூட தான் இருப்பா. ஆனா எனக்கு அவ்ளோவா பிடிக்கல. பள்ளி பருவம் முடிஞ்சி, கல்லூரி காலம். அப்போ என்ன விட்டு தூரமா பொய்டா. அதுக்கு அப்புறம் ரொம்ப நாள் வரல அவ. ஆனா அப்போ தான் என்ன சுத்தி இருக்குறவங்க எவளோ மோசமானவங்கனு புரிஞ்சிது. அவ மேல காதல் வந்துச்சு. தேடிப் போனேன்.. சந்திச்சோம். காதலிச்சோம். ” “கேக்கவே நல்லா இருக்கு. இப்போவும் சேந்து இருக்கீங்களா?” “அவளோட specialityயே அதான். எப்பயுமே என் கூட இருப்பா.. இது தெரிஞ்சி தான் அவளுக்கு என் மேல இருக்குற காதல உணர்ந்தேன். சில நாள் அவ இருக்குறது எனக்கு பிடிக்காது, சில நாள் அவ இருக்குறது தான் சொர்க்கம் மாதிரி இருக்கும்.ஆனா ஒன்னு புரிஞ்சிது. இருட்டுல நிழல் கூட விட்டு போகும், தண்ணிக்கு உள்ள மூச்சு கூட நின்னு போகும், அடிபட்டு கெடக்குறப்போ உசுரு கூட விட்டு போகும், ஆனா அவ என்ன விட்டு போக மாட்டா. ” “அடடடடா அருமையா சொல்னீங்க . இப்படி ஒரு காதலியா?!!” “கேக்க வியப்பா இருக்குல? இப்போ கொஞ்ச நாளா நான் அவ கிட்ட பேசல. இப்போ யார் கூட இருக்காளோ தெரில” “என்னது?!!!! என்னங்க சொல்றீங்க” “ஆமா சார். அவ….englishல சொல்லுவாங்களே, bitchனு அது தான் அவ” “சார் இது என்ன சார் அநியாயம். என்ன தான் இருந்தாலும் என்ன மாதிரி ஒரு வெளி ஆள் கிட்ட உங்க காதலி பத்தி தப்பா பேசுறீங்களே.” “சார் நீங்க வேற.. சொல்ல முடியாது. உங்க வீட்டுல உங்க ரூம்ல உங்க கூடயே இருப்பா” “யோவ், போதும்யா. என்ன தான் இருந்தாலும் ஒரு பொண்ண இப்படியா பேசுவீங்க? அதுவும் சின்ன வயசுல இருந்து தெரியும் சொல்றீங்க” “சின்ன வயசுல இருந்து அவள பத்தி தெரிஞ்சதால தான் சொல்றேன். பொண்ணா? அவ மனிஷியே இல்ல சார்” “சார் என்ன தப்பு வேனா செஞ்சி இருக்கட்டும். ஆனா கோவத்துல இவளோ தரக்குறைவா பேசாதீங்க சார் யாரபத்தியும்” “சார், நிஜமாவே அவ மனிஷி இல்ல சார்.” “சார் போங்க சார். நான் கெளம்புறேன்.” “சரி போங்க. அவ அந்த வீதி மொனைல உங்க கூட இருப்பா. நான் அவள கேட்டேன்னு சொல்லிடுங்க” “ஓ, நக்கலா? சொல்றேன் சொல்றேன் நல்லாவே சொல்றேன் அவ கிட்ட. உங்கள பத்தி..அவ பேர் என்ன சொல்லுங்க. ?” “அவ பேரா? ‘தனிமை’ மறக்காம சொல்லிடுங்க அவகிட்ட.”
மொழி- உரையாடல்
“மொழியால எதுவேனாலும் செய்யவும், சொல்லவும் முடியுமா?” “முடியும்” ” எனக்கு அப்படி தோணல. சில விஷயங்கள மொழியால சொல்ல முடியாது நினைக்கிறேன்” ” அது நீங்க எத மொழினு சொல்றீங்கனு பொறுத்து” ” காதல சொல்ல முடியுமா?” “Again, காதலே ஒரு மொழி தான். நீங்க எத மொழினு சொல்றீங்க?” ” பேசுற பாஷய சொல்றேன். இப்போ தமிழ் மொழியோ, ஆங்கிலமோ இல்ல வேற ஏதோ மொழியோ இருக்கட்டும். காதல உணர்த்திக் காட்ட முடியுமா? முடியாதுல?” ” காதல சொல்ல முடியும். எந்த உணர்ச்சியையும் சொல்ல முடியும்.” ” அப்போ காட்ட முடியதுனு ஒத்துக்கிறீங்கல?” ” அது யார் கிட்ட சொல்றீங்க, எப்டி சொல்றீங்க பொறுத்து இருக்கு” “எப்டி?” “இப்போ suppose நான் உங்கள காதலிக்கிறேன்னு சொல்றேன் வைங்க… உதாரணத்துக்கு…. உங்களுக்கு காதல் என்ற சொல்லோட ஆழம் எவளோ தெரிதோ, அவளோ உங்களால என் காதல உணர முடியும். எவளோ என்ன பத்தி தெரிதோ, அவளோ உங்களால அந்த உணர்ச்சிய நம்ப முடியும். இந்த மாதிரி நெறய விஷயங்கள உணர வெக்கலாம். எப்டி சொல்றோம் பொறுத்து தான்” “So, மொழியால என்ன வேணாலும் செய்ய முடியும்னு நம்புறீங்களா? என்னால ஏத்துக்க முடியல” “உங்களால ஏத்துக்க முடிலனு சொல்றதே மொழியால தான் சொல்றீங்க. ஆக, எல்லாமே முடியுமோ முடியாதோ, மொழியால ஏதாச்சும் செய்ய முடியும்னு வெச்சிப்போமே?” “சரி அப்போ நான் தான் ஜெய்ச்சிற்கேன். ” “மொழியும் காதலும், மொழி மேல எனக்கு இருக்குற காதலும் ஜெய்ச்சிருச்சுனு எனக்கு தோணுது.”